AGONIA

 

1.

Cand'has a legger custos

muttos, su campusantu

hat haer sos ossos meos accollidu.

Cun sos chizos infustos

de amaru piantu, ,

dés juliar'a mie. Addoloridu

dés frittire sa testa

istanca, in custa pagina funesta.

 

2.

Cand'has a legger su flebile cantu

ch'iscrio in custas oras de anneu,

istillas de piantu

b'has a versare subra, o frade meu.

 

3.

In cuss'ora de dolu e iscunfortu,

leggende sos lamentos d'un'afflittu,

dés pensar'a su mortu

frade c'hat custas paginas iscrittu.

 

4.

Sunt paginas funestas e delirios

chi a tie cunsacro cun affannos,

pro ch'iscas sos martirios

chi m'hant bocchid'in sos teneros annos.

 

5.

Iscri'a lettu, cun manu tremante,

ca su cor'est gravad' 'e tantos luctos,

prite pens'a s'istante

in su cal'has a legger custos muttos.

 

6.

Haia decretati' 'e non lassare

custu cantu ch'a test de iscunfortu,

pro non ti rinnovare

sa memoria mia pustis mortu.

 

7.

Ma una ogh' 'e misteru nàt a mie:

«Prite suffris gasi' e restas mudu,

o moribundu? Iscrie

a chie restat un'ultimu saludu».

 

8.

Su saludu chi tristu enit a tie

t'addolorat, però dés cumpatire,

ca dolet piùs a mie

dendelu che a ti'a lu rizire.

 

9.

T'ammentas, caru frade, cantu forte,

allegr'e sanu fia in pizzinnia?

Odiende sa morte,

de solas isperanzias vivia.

 

10.

Oe cuss'allegria s'est partila,

annientand'est cuddu coro forte:

manchendem'est sa vida,

pro cunfortu giamende so sa morte.

 

11.

T'ammentas, caru frade, sos jucundos

sorrisos amorosos, senza pena?

Cuddos pilos biundos

chi m'abbasciaiant a sa nazarena?

 

12.

Zessados sos incantos risulanos,

oscurad'est s'allegra fantasia.

Como sunt pilos canos

chi coronant s'istanca fronte mia.

 

13.

Como mi mancat s'antig'ardimentu

cuddu ch'a pizzinneddu possidia,

e sent'un'isgumentu

ch'annunziat sa trista fine mia.

 

14.

Tue non 1'ischis, no: so moribundu,

s'alen'est cuminzend'a mi mancare;

forzis lasso su mundu

senza mancu ti poder saludare.

 

15.

Bae muttu, fatale documentu

chi vives mentr'and'eo in sepoltura,

ischelzu de su bentu,

e annunzia sa mia disaura.

 

16.

In sa gentile patria natia,

cun boghes de tristur'e de anneu,

racconta s'agonia

chi lenta t'hat creadu, o muttu feu.

 

17.

Si calencunu si mustrat surpresu

e sa novella li paret istrana,

nara chi has intesu

de s'agonia mia sa campana.

 

18.

Ecco, già de sos sensos nde so fora,

cust'est s'ultimu bas' 'e frade tou:

addio, si viv'ancora,

frade, t'happ'a iscrier dae nou.

 

                                                                                      

per contattarci: corofem@hotmail.com