MORIBUNDA

 

I.

Cale viol'amabil'e gentile,

chi, priva de profumos, non fiorit,

gai, stes'in su lett'e in s'abrile

de sa vida, una fiza mia morit.

 

Est pallid'e fattu fattu sa febbrile

manu mi tendet, ma non mi favorit

d'unu sorrisu, ca sa parca vile

de tenebras sa cara li colorit.

 

In s'ultimu sarragh'e s'agonia

l'intendo murmurare : «Mamma, faghe

coraggiu, a tantu dalu sias forte».

 

Ma no ischit però ch'in domo mia

b'est, messende sa vid'e sa paghe,

sa falch'inesorabil'e sa morte.

 

 

II.

O fiza, prite moris in s'istante

in su cale unu lizu de amore

si presentat a tie supplicante

a ti pedir'unu risu, unu fiore?

 

Non molzas, torra bell'inebriante

in vid'a canzellare su dolore

dae su coro chi t'amat : sa brillante

trista falche, respinghe cun orrore.

 

A sos dulches profumos de sa vida

torra, non ti cumbincana sas graves

penas chi t'hant sos risos consumidu.

Ma donosa, ridente e fiorida,

rend'a su lizu tou sas suaves

isperanzas d'amore c'hat perdidu.

 

 

III.

1.

Frobide su piantu,

zesset ajò su tediu

chi mi zircundat cun bois in su lettu.

Solu su campusantu

est s'unicu rimediu

pro calmare su fogu ch'in su pettu

lentu m'est consuminde,

como chi amore vida m'est pedinde.

 

2.

In su libr'e sa vida

iscrittu dae ora,

b'hat una man'a caratteres mannos:

dés morrer consumida

senza toccar'ancora

sa vird'edad'e sos degheott'annos.

Sa trista profezia

s'avverat; prestu ti lasso, mamma mia.

 

3.

Cussa candel'ardente

mamma, prit'est chi 1'hasa

post'in pees a sa Virgine Maria?

L'has post'inutilmente,

deo ti lasso, crasa,

consumada sa chera ; s'agonia

sonat pro sa consunta

fiza, chi dae corno ides defunta.

 

4.

Fra brev'eo m'assento

morta da custa domo,

dulche nid'e sa mia pizzinnia,

e su lassare sento

a tie sola, como

chi de me nd'has bisonzu, mamma mia.

Est custu pensamentu

chi mi creschet in coro su turmentu.

 

5.

Prim'e mi seppellire

tue mamm'amurosa,

ti pregh'e chelz'in cust'una promissa :

ponemi su bestire

biancu de isposa ;

gai poto cumparrer in sa missa,

non de s'affidu meu

in terra, ma in chel'ispos'a Deu.

 

6.

Pustis morta, espiare

cheria sos amaros

suspiros de coro tou, mamma mia;

cando m'has a giamare

cun sos lumenes caros

chi mi dàs com'in s'ultim'agonia,

zeltu chi si dét frangher

s'esistenzia tua in su piangher.

 

7.

E tue, giovanu pallidu

e bellu, cun affettu

tenes cura de me, a cale prou?

Non bides? S'isquallidu

iscrittu ch'happ'in pettu,

narat: custu fiore no es tou.

S'anim'hat già ispaltu

su olu, su corpus mort'ips'est in altu.

 

8.

It'importat piangher?

Si mi amas dammilu

cust'ultimu cunfortu : sias forte.

Forzis podes annangher

custu debile filu

truncadu dae sa falche dé sa morte?

Ajò coraggiu faghe,

cunzedimi chi ridente molza in paghe.

 

9.

Promittimi chi vives,

olvida s'isfortuna

chi como sos sorrisos ti cuntrastat.

Non chelzo chi ti prives

de amare ater'una

femin'istim'a me tantu mi bastat

chi calchi ort'a fura

preghes pagh'a sa mia sepoltura.

 

10.

E cando t'est cunzessu

non t'ismentighes mai

chi cun deo perdid'has un'isposa;

visita su zipressu

ue riposo, gai

mi rendes dulches sognos in sa losa.

In cussa tumba mia

rezit'una secret'avemaria.

 

11.

Sa manifide d'oro

chi m'has dad'in sa losa

non la sutterro, no, la torr'a tie.

E ti prego, t'imploro,

a un'atter'isposa la dàs comente dada 1'has a mie.

Dabil'e am'a ipsa,

ses isoltu dae me d'ogni promissa.

 

12.

Como, caru fiore,

cust'ultímu disizu

isculta, ca nd'has haer ingranzeu;

si de un'ater'amore

has haer calchi fizu,

battizzalu cun su tristu lumen meu,

gai chi calchi orta

ti suvvenis de me povera morta.

 

 

IV.

Mentre sa moribunda est faeddende

grav'a a sos coros, de cussa manera,

una ezza pili cana, pianghende

nàt a sa sufferente fiza: «Ispera».

 

Sa moribunda rispundet : «Intende,

mamma, ite cos'est custa bufera

ch'intendo muílare? Est pioende

e tristos lampos sulcana s'aéra».

 

Ite nott'infernale! In s'apposentu

sa disaura bi regnat sovrana:

solenne intendo una pregadoria.

E in sos tristos muìlos de su bentu

s'intendet lamentos'una campana

c'annunziat d'una rosa s'agonia.

 

                                                                                      

per contattarci: corofem@hotmail.com